Aan het woord

Karlijn over haar werk als ambulant hulpverlener: 

Aansluiting vinden bij mensen die, vanuit hun verstandelijke beperking of een moeilijke, vaak levenslange geschiede​nis in de psychiatrie, soms al hun vertrouwen in de hulpverlening verloren hebben. Een stevige maar warme hand kunnen uitreiken naar diegenen die het gevoel hebben geen grip meer te hebben op de verschillende uitdagingen op hun pad. Kritische vragen durven te stellen zonder te oordelen en daarbij naast de cliënt blijven staan, meekijkend en -denkend in diens eigen beleving en mogelijkheden. Dit is een greep uit mijn persoonlijke blik en aanpak als psychologe en ambulant zorgverlener van Zorggroep Zuyd.  

Vanuit mijn opleiding tot psychologe/gedragsdeskundige beschik ik over een academische kennisbasis gericht op holistische beeldvorming en diagnostiek, benadering en behandeling. Een kennisbasis die een waardevolle schakel mag vormen in het werken in de ambulante zorgsetting binnen onze organisatie. In onze ambulante zorgverlening bieden wij hulp aan cliënten die ‘uitbehandeld’ zijn, of juist met onze begeleiding (opnieuw) toe willen werken naar een behandeltraject binnen de specialistische GGZ. Samen met de cliënt en onze betrokken ambulante collega’s slaat Zorggroep Zuyd met een kennisbasis in de psychologie en ruim 12 jaar werkervaring binnen de doelgroep een solide brug naar onze specialistische ketenpartners en/of een zo zelfstandig mogelijk, menswaardig bestaan. De cliënt deze brug helpen zien, vertrouwen en oversteken is ons doel. De cliënt bij de hand nemen en de stappen naar de overkant samen zetten, gebeurt in zijn of haar eigen tempo. 

Ik kijk met bijzondere tevredenheid en werkvreugde naar mijn functie en de dagelijkse, maar zeker niet alledaagse situaties en hulpvragen van onze cliënten waaraan ik bij Zorggroep Zuyd mag bijdragen. In het vervullen van mijn functie en de persoonlijke betrokkenheid in het leven van onze cliënten ervaar ik veel ruimte voor creativiteit en eigenheid, altijd met een gezonde dosis humor.
      

Meelopen met Zorggroep Zuyd 

8.15 uur: Mijn dag begint en ik krijg via Whatsapp een agressief bericht van Leo dat ik vanmiddag op gezette tijd aan de deur moet staan om ervoor te zorgen dat ik morgen huisvesting voor hem regel; “Het is jouw schuld dat er nog geen woning is!”. Ik bel hem om een afspraak te maken voor morgen, vandaag zit ik helemaal volgepland. Snel naar een afspraak bij de gemeente, ik ga naar een WMO-gesprek met Henk. Hij is via verschillende organisaties bij ons terecht gekomen en wil graag hulp op basis van PGB. Tijdens het gesprek komen vooral de onmogelijkheden aan bod. Hierdoor voelt Henk zich erg benadeeld. De medewerker van de gemeente heeft gelukkig een goed beeld, maar ik sta na afloop van het gesprek buiten met een gefrustreerde man. Door dit gesprek vind Henk dat ook wij niet in hem geloven. Nadat we het gesprek rustig hebben kunnen afronden en nieuwe afspraken hebben staan om alles in een budgetplan vorm te gaan geven kan ik verder met de dag.
  
10.45 uur: Afspraak op kantoor, een intake voor bewindvoering met Dylan. Tegelijkertijd staat Pablo op kantoor met een bloedend hoofd, een open wond en een gebroken vinger. Hij was betrokken bij een vechtpartij in het centrum die voortkwam uit een straatschuld. Pablo heeft geen geld meer, zijn telefoon is kwijt, hij heeft straks een strafzitting in Maastricht en heeft geen fiets meer om naar de eerste hulp te gaan. Ik kan niet anders dan hem naar het ziekenhuis te brengen en hem later op te halen. Zodra ik de bewindvoerder en Dylan heb geïnformeerd over mijn vertraging rijd ik naar het ziekenhuis. In de tussentijd bel ik mijn afspraken om ze te verplaatsen en te informeren. In het ziekenhuis vraag ik of Pablo mij mag bellen als hij klaar is en haast me naar kantoor. 
 
13.00 uur: In het gesprek met de bewindvoerder en Dylan wordt hij geïnformeerd over wat bewindvoering inhoud en wat dit betekent voor zijn situatie. We krijgen een golf van frustratie van Dylan over ons heen en hij geeft aan dat hij het gevoel heeft dat zijn positie niet gezien wordt. “Door andere mensen zijn de schulden ontstaan en nu wordt mij bewindvoering met alle gevolgen van dien opgelegd”. Voor hem is dit niet de oplossing. Hij staat op en loopt boos uit het gesprek weg.

14.30 uur: Terug op kantoor. Henk meldt zich. Hij heeft een brief meegekregen van de gemeente over inspanningsverplichtingen die nodig zijn voor het ontvangen van een bijstandsuitkering. 20 sollicitaties en allerlei papieren inleveren die hij niet heeft. Hij is tenslotte al tijden dakloos en heeft geen postadres, dit zorgt bij Henk voor veel frustratie. “Waarom vragen mensen dit als ze weten dat ik dit niet kan en heb?” Ik help hem met de dingen die van hem gevraagd worden, maar het levert veel werk op. Wat is er wel en wat is er niet? De puzzeltocht vraagt tijd en doorzettingsvermogen. 

15.20 uur: Ik moet stoppen met de zoektocht want ik heb zo een afspraak met Katrien, ze heeft net een nieuwe woning waarmee ze een kans heeft gekregen om opnieuw te beginnen. Alleen is de gemeente langs geweest die een onderzoek hebben gestart naar haar situatie. Ze hebben haar gecontroleerd en geconcludeerd dat haar dochter bij haar verblijft. Dit heeft Katrien niet gemeld en haar uitkering is per direct stopgezet, het fraudeonderzoek is opgestart. Katrien geeft aan dat haar dochter er is omdat haar ex haar heeft geslagen. Hopelijk krijg ze dit voldoende onderbouwt en kan haar uitkering weer opgestart worden, zonder deze uitkering dreigt ze haar woning kwijt te raken, omdat de huur niet betaald kan worden.
  
16.15 uur: Henk staat nogmaals aan de deur en is weer overprikkeld geraakt door zijn omgeving. Hij  is op dit moment niet sterk genoeg om de verleidingen van het leven te weerstaan en heeft een fiets gestolen die hij wil verkopen om te voorzien in zijn middelengebruik. Hij vraagt mij om geld om te kunnen eten, omdat hij anders door mijn toedoen wederom moet gaan stelen. Ik vraag steun van de voedselbank voor hem aan. Dit word met spoed toegekend voor de duur van een maand, hij kan overmorgen al terecht. Helaas betekent dit dat hij nog 1 dagje moet overleven. Maar ik krijg de wind van voren. Door mij heeft hij vanavond geen eten! Hij gaat weg en zegt klaar te zijn met de begeleiding.
  
17.15 uur: De werkdag is voorbij maar ik krijg een telefoontje van het ziekenhuis dat Pablo opgehaald kan worden. In de tussentijd verschijnt er een email van de advocaat dat de zitting gewoon is doorgegaan en dat door wegblijven er een uitspraak is dat hij een straf opgelegd krijgt van 3 maanden. Hij kan in hoger beroep.
Sommige administratie heeft een deadline die vandaag afloop, daar maak ik dan ook nog even tijd voor. Op naar morgen!